De keerzijde van emigreren: wat je zelden ziet of deelt.

Emigreren is mooi, ja. Maar ook rauw. Ontregelend. Intens. Niet alleen omdat je allerlei praktische dingen opnieuw moet uitvinden — maar vooral omdat je uit je vertrouwde bedding wordt gehaald. Je bent losgemaakt van wat jou vanzelfsprekend houvast gaf. En dat voel je. Die achterkant van de zon… die is er. En daar mag over gepraat worden.

Verhuizen is één ding. Ontwortelen iets anders.

Bij een verhuizing naar een nieuwe wijk blijf je wie je bent. Je blijft binnen je taal, je systeem, je gewoontes. Maar emigreren is veel fundamenteler. Je haalt jezelf uit je natuurlijke habitat, en moet je opnieuw verhouden tot álles.

Wie ben je zonder je netwerk, zonder de vanzelfsprekende dynamiek van schoolplein, supermarkt, huisarts, familiebezoekjes? Wat blijft er over als je je werk, je oude routines en zelfs de feestdagen ineens anders moet invullen?

Er ontstaat een soort identiteitsruimte. Een niemandsland. En dat is niet alleen spannend, maar soms ook beangstigend.

Het echte leven komt gewoon mee

Mensen denken vaak dat je op vakantie bent. Dat je dagen bestaat uit verse jus, yoga op het strand en een boek onder een palmboom. Maar de waarheid is: het echte leven reist gewoon met je mee. Je zorgen, je relationele patronen, je kinderen, je volle hoofd. Ze zitten bij wijze van spreken naast je in het vliegtuig.

Sterker nog: het leven wordt hier eerst nog even intenser. Alles is nieuw, alles vraagt aandacht, en je móet doorgaan. Papierwerk, vergunningen, scholen regelen, wennen aan het klimaat, wennen aan een andere manier van communiceren.

Je komt jezelf keihard tegen, en vaak ook elkaar.

Kinderen die moeten aarden (en dat niet altijd lukt)

Kinderen hebben tijd nodig om te wortelen. Soms reageren ze met heimwee, verdriet of boosheid. Of, zoals bij mij, met continue ruzies momenteel. Je probeert rust te brengen, maar ondertussen ben je zelf ook ontregeld. En als iedereen tegelijk op scherp staat, is het moeilijk om de juiste toon te vinden.

Je wil dat het werkt. Je wil dat iedereen blij is. Maar het is geen toverstaf. Emigreren heeft tijd nodig. Ruimte. Zachtheid. En die zijn er niet altijd in de eerste maanden of jaren.

Eenzaamheid in een nieuw paradijs

Echte vriendschappen bouwen kost tijd. In Nederland had je mensen om je heen die je snapten zonder uitleg. Hier moet je opnieuw jezelf tonen, opnieuw leren vertrouwen, opnieuw aansluiting zoeken. En dat lukt, maar het duurt even. Intussen voel je je soms verdomd alleen.

En dan is daar dat stemmetje in je hoofd: Moet ik hier niet gewoon dankbaar voor zijn? Waarom voel ik me dan toch zo verloren soms?

Omdat je mens bent. Omdat je midden in een levensverandering zit. En omdat het níet gek is om te wankelen als alles om je heen verschuift.

Er mag meer ruimte zijn voor het echte verhaal

Ik schrijf dit omdat ik geloof dat het delen van deze kant belangrijk is. Niet om te klagen, niet om het avontuur te ontkrachten, maar om te laten zien dat het oké is als het niet altijd als een droom voelt.

Dus, als jij nu op een plek woont waar je eigenlijk heel dankbaar voor wilt zijn, maar je hoofd en hart het soms zwaar hebben: weet dat je niet de enige bent. Jij bent niet raar. Je bent aan het wortelen.

En dat is misschien wel de zwaarste én de mooiste fase van allemaal.

Want als je eenmaal weer een beetje vaste grond voelt, als je merkt dat je kinderen lachen met nieuwe vriendjes, als je de weg weet zonder Google Maps, als je op een terras zit en denkt: hé, dit voelt als thuis, dan weet je: dit heb je opgebouwd. Zelf. Vanuit niets.

Je leert jezelf opnieuw kennen. Je ontdekt wie je bent zonder al het bekende. En dat, hoe oncomfortabel ook, is ongelofelijk krachtig.

De zon is er nog steeds. Maar jij staat er nu echt onder. Met beide voeten.

Herken je dit?

Veel mensen die emigreren naar Spanje, verwachten meer rust, maar lopen toch vast. Soms door stress, heimwee of omdat dingen anders lopen dan gehoopt.

In mijn werk als psycholoog in Jávea spreek ik veel Nederlanders die dit herkennen

Ik begeleid Nederlandstalige expats in Spanje bij thema’s als balans, stress, keuzes en zelfvertrouwen. Heb je behoefte aan een gesprek of wil je even sparren over je situatie?

👉 Neem gerust contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.